Το Σώµα κόκκαλα τσακίζει

Bίος και αυθαιρεσία

Το καθεστώς ατιµωρησίας ποτίζει τα «µπουµπούκια»
που ανθούν στις ζαρντινιέρες της άκρατης αστυνοµικής βίας.

Μία είναι η είδηση σχετικά µε την αστυνοµική βία στη χώρα µας: Πέρσι όχι απλώς υπήρξαν δύο καταδίκες αστυνοµικών οργάνων που σκότωσαν πολίτες, αλλά αυτοί οδηγήθηκαν στη φυλακή.
Πρόκειται για τους:

*Γ. Δηµητρακάκη που καταδικάστηκε τον περσινό Μάρτιο σε ισόβια για την δολοφονία του 22χρονου Ηρακλή Μαραγκάκη, τον Δεκέµβριο του 2003 στο Ηράκλειο και αποφασίστηκε η έφεσή του να µην έχει ανασταλτικό αποτέλεσµα, και
* Γ. Τυλλιανάκη που καταδικάστηκε σε κάθειρξη δέκα ετών και τριών µηνών τον περασµένο Νοέµβριο για τη δολοφονία, πέντε χρόνια νωρίτερα, στο Ζεφύρι, του νεαρού τσιγγάνου Μαρίνου Χριστόπουλου 21 χρονών και πατέρα δύο παιδιών. Τούτη η απόφαση ήταν τελεσίδικη, δηλαδή εφετειακή.

Καταδίκες που αποτελούν είδηση επειδή είναι η πρώτη φορά, σύµφωνα µε το αρχείο τής υπογράφουσας, από τον Νοέµβριο του 1985 και τη δολοφονία τού 15χρονου Μιχάλη Καλτεζά από τον αστυνοµικό Μελίστα, ο οποίος τελικά αθωώθηκε, που αστυνοµικοί οδηγούνται στις φυλακές για ανθρωποκτονία.

Κατά τα άλλα, αυτό που συµβαίνει είναι η ατιµωρησία. Οι υποθέσεις αστυνοµικής βίας συνήθως µπαίνουν στο αρχείο. Αν, κατά τύχη, ολοκληρωθεί καµία Ένορκη Διοικητική Εξέταση, σπανίως λαµβάνονται υπόψη οι ισχυρισµοί των θυµάτων –αν ζουν– ενώ γίνονται αποδεκτοί αυτοί των συναδέλφων αστυνοµικών µε συνέπεια οι όποιες ανακρίσεις ακολουθήσουν να είναι εξ αρχής υπονοµευµένες.
Την έκταση της αυθαιρεσίας, αλλά και της συγκάλυψης της αστυνοµικής εγκληµατικότητας, δίνουν τα στοιχεία και συµπεράσµατα εκθέσεων διάφορων φορέων που ασχολήθηκαν µε το θέµα.

Συγκεκριµένα:

*Από τα στοιχεία τής ελληνικής αντιπροσωπείας στην Επιτροπή των Ηνωµένων Εθνών κατά των Βασανιστηρίων το 2001 για την τύχη που είχαν 163 καταγγελίες που υποβλήθηκαν εναντίον αστυνοµικών µε ισχυρισµούς για κακοµεταχείριση οι οποίες προκάλεσαν ΕΔΕ µεταξύ 1996-2000, µαθαίνουµε πως: 121 απορρίφθηκαν, 18 εκκρεµούσαν ενώ σε 24 αστυνοµικούς επιβλήθηκαν απροσδιόριστες πειθαρχικές κυρώσεις.
Σε 52 από αυτές τις 163 περιπτώσεις ξεκίνησαν ποινικές ανακρίσεις, αλλά καµία δεν είχε καταλήξει σε καταδίκη. Δεκαοκτώ, αφού παραπέµφθηκαν στο δικαστήριο, κατέληξαν σε αθώωση του κατηγορουµένου ή απόρριψη της υπόθεσης. Οι υπόλοιπες 34 υποθέσεις εκκρεµούσαν.

*Σε ειδική έκθεση του Συνηγόρου τού Πολίτη για τον πειθαρχικό έλεγχο των αστυνοµικών, η οποία βασίζεται σε 200 υποθέσεις τής περιόδου 1999-2004 που αφορούν από θανάσιµους τραυµατισµούς, βασανισµούς, κατάχρηση εξουσίας, παράνοµες προσαγωγές και κρατήσεις και άλλες καταγγελίες, διαπιστώθηκε ότι µόνο στο 5% των υποθέσεων επιβάλλονται πειθαρχικές ποινές που ξεκινούν από επίπληξη και µπορεί να φτάσουν σε πρόστιµο: 60 ευρώ στη χειρότερη περίπτωση. Επίσης, από τις 38 περιπτώσεις που απασχόλησαν την ΕΛΑΣ κατά το διάστηµα 2004-2005, πειθαρχικές κυρώσεις επιβλήθηκαν µόνο στις τρεις.
*Σε άλλη έκθεση που δηµοσιοποίησαν η Διεθνής Αµνηστία και η Διεθνής Οµοσπονδία Ελσίνκι για τα Ανθρώπινα Δικαιώµατα, τον Σεπτέµβριο του 2002, µε τον εύγλωττο τίτλο «Ελλάδα: στη σκιά της ατιµωρησίας. Κακοµεταχείριση και κακή χρήση πυροβόλων όπλων» τεκµηριώνονται περιστατικά βασανιστηρίων, κακοµεταχείρισης, πυροβολισµών µε αποτέλεσµα θανάτους –σε οκτώ περιπτώσεις– και τραυµατισµούς που διέπραξαν µέλη των δυνάµεων καταστολής εναντίον 66 ατόµων.

Το αβίαστο συµπέρασµα; «Αν και η έκθεση βασίζεται σε περιορισµένο αριθµό περιπτώσεων, τα επίσηµα στοιχεία επιβεβαιώνουν την ουσιαστική ατιµωρησία που απολαύουν τα µέλη των ελληνικών σωµάτων ασφαλείας που φέρονται να έχουν διαπράξει σοβαρές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωµάτων. Παρά τις συχνές καταγγελίες, λίγοι έχουν διωχθεί ποινικά, λιγότεροι έχουν προσαχθεί σε δίκη και ακόµα λιγότεροι έχουν καταδικαστεί. Ακόµα και σε περιπτώσεις καταδίκης, οι ποινές που επιβάλλονται υπήρξαν σχεδόν πάντα συµβολικές –ποινές φυλάκισης µε αναστολή».

Ενδιαφέρον έχει να δει κανείς και την εθνικότητα των 66 θυµάτων που στην πλειονότητά τους, οι 40, ήταν αλλοδαποί. Συγκεκριµένα: οι 22 ήταν αιτούντες άσυλο ή µετανάστες χωρίς άδεια παραµονής και εργασίας από τη Μέση Ανατολή, την Αφρική και την Ασία, µε επικρατέστερη οµάδα τους Κούρδους. Κι ακόµη, 17 ήταν Αλβανοί, 15 Ροµά (Τσιγγάνοι), ένας Ρωσοπόντιος, ένας Σέρβος ενώ οι δέκα ήταν µέλη της πλειονότητας του ελληνικού πληθυσµού. Επιβεβαιώνεται έτσι η µετατόπιση στη… στόχευση των αστυνοµικών περί τα µέσα τής περασµένης δεκαετίας από τους γηγενείς (µέλη του οικογενειακού τους περιβάλλοντος, υπόπτους αδικηµάτων, περιθωριακούς) στους αλλοδαπούς και τις ευάλωτες κοινωνικά οµάδες, µε τις «τυχαίες εκπυρσοκροτήσεις» να έχουν σχεδόν αντικαταστήσει κάθε άλλη πράξη ελέγχου –ιδίως στα σύνορα. Λόγος που το 2004 το Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συµφωνιών του Ελσίνκι εξέδωσε ανακοίνωση «για τους ξεχασµένους και αδικαίωτους νεκρούς από αστυνοµικές σφαίρες»: χαρακτηριστικά, αναφέρεται η αδιαφορία µε την οποία αντιµετωπίστηκαν οι δίκες των αστυνοµικών για φόνους οι οποίες κατέληξαν σε καταδίκες 2-3 χρόνων φυλάκιση είτε εξαγοράσιµες είτε µε αναστολή που είχαν ως αποτέλεσµα να µην εκτίσει κανείς ούτε µία µέρα στη φυλακή. Ενώ, στα περιστατικά µε θύµατα στα ελληνοαλβανικά σύνορα, οι υποθέσεις δεν οδηγήθηκαν καν σε δικαστικές ανακρίσεις.

Με δεδοµένη την ατιµωρησία, ακόµα και στις περιπτώσεις ανθρωποκτονιών, είναι µάλλον φυσικό η αυθαιρεσία των αστυνοµικών να έχει γίνει καθηµερινό φαινόµενο. Για του λόγου το αληθές καταγράφουµε µερικά από τα περιστατικά που είδαν το φως τής δηµοσιότητας στην «Ελευθεροτυπία» µέσα σε µία µόλις εβδοµάδα (27/11 µε 2/12). Πρόκειται για το διάστηµα που ακολούθησε τον βάρβαρο ξυλοδαρµό του Κύπριου φοιτητή στη Θεσσαλονίκη τον περασµένο Νοέµβριο, θέµα που πήρε τις γνωστές διαστάσεις επειδή έγινε µπροστά στις τηλεοπτικές κάµερες:

*Την τιµητική του έχει το αστυνοµικό τµήµα Οµονοίας µε δύο καταγγελίες:
Στην πρώτη (27/11), η σύζυγος Μαροκινού µετανάστη κατήγγειλε ότι ο άνθρωπός της πέθανε αφού ξυλοκοπήθηκε ολόκληρη τη νύχτα στο τµήµα ενώ στη δεύτερη (28/11) δύο µετανάστριες από τη Γεωργία κατήγγειλαν τον άγριο ξυλοδαρµό τους στο ίδιο τµήµα και το «στήσιµο» δικογραφίας σε βάρος τους.
Αξίζει να σηµειωθεί προπέρσινη έκθεση-κόλαφος του Συµβουλίου της Ευρώπης για το εν λόγω τµήµα, µετά από επίσκεψη αντιπροσώπων του οι οποίοι είχαν δηλώσει σοκαρισµένοι από τις συνθήκες κράτησης και την άθλια υποδοµή υγιεινής που είχε.
*29χρονη καταγγέλει ότι αστυνοµικοί της υποδιεύθυνσης Αιγίου επιχείρησαν να τής πάρουν µαρτυρική κατάθεση υπό την απειλή σπαθιού (29/11)!
*Επίκειται να παραπεµφθούν σε δίκη, ως βασανιστές δύο αστυνοµικοί από το τµήµα τού Αγ. Παντελεήµονος οι οποίοι αναγνωρίστηκαν από τους Αφγανούς πρόσφυγες-θύµατά τους, τους οποίους βασάνισαν επί τρεις τουλάχιστον µέρες τον Δεκέµβριο του 2004 (30/11).
*Τέλος, αφέθηκαν ελεύθεροι, ελλείψει στοιχείων, µετά από τρεις µήνες οι 7 από τους 8 κατηγορούµενους ληστές τής Αγροτικής Τράπεζας στα Καλύβια Χανίων, ληστεία που έγινε µε µπουλντόζα (2/12). Κι ενώ ο όγδοος που τους… «οµολόγησε» κατήγγειλε την άσκηση σωµατικής βίας για να το πράξει, µε την απελευθέρωσή τους έγινε γνωστό ότι στον ένα είχαν σπάσει τένοντα στα πόδια και σε έναν άλλο τα νεύρα και στα δύο πόδια. Τραυµατισµοί που είχαν γίνει κατά την κράτησή τους στο Αστυνοµικό Μέγαρο, όπως κατήγγειλαν οι συγγενείς τους.
Μετά από όλα αυτά τι άλλο να αναφωνήσει κανείς πλην του «Προσοχή, προσοχή, ζαρντινιέρες µε στολή»; Εσχάτως, και µε κουκούλες.

της Ιωάννας Σωτήρχου

http://galera.gr/magazine/modules/articles/article.php?id=505