Τα παιδιά του μολύβδου

Το γαλλικό εργοστάσιο κατεργασίας μολύβδου είχε μολύνει το 90% των παιδιών του Λαυρίου

«Τα περισσότερα παιδιά τότε είχαμε ζαλάδες, ναυτίες, δύσπνοια, οξείς πόνους στην κοιλιά, κάναμε εμετούς. Όταν τελικά έγινε η μεγάλη επιδημιολογική μελέτη είχαμε εμφανίσει αυξημένα επίπεδα μολύβδου στο αίμα μας. Όσο λειτουργούσε το εργοστάσιο τα πάντα εδώ γύρω ήταν γεμάτα απόβλητα μολύβδου. Ακόμα και σήμερα όμως που το εργοστάσιο δεν λειτουργεί πια δεν ξέρουμε αν έχει καθαρίσει εντελώς η περιοχή. Κάναμε εξετάσεις στα παιδιά μας και περιμένουμε τα αποτελέσματα».

Η κ. Μαρία Πατούλα είναι ένα από τα 644 παιδιά που είχαν εξεταστεί από τους γιατρούς στην επιδημιολογική μελέτη που πραγματοποιήθηκε στο Λαύριο το 1989. Τα συμπεράσματα της έρευνας ήταν συγκλονιστικά: Το 90% του δείγματος του παιδικού πληθυσμού είχε βρεθεί με ιδιαίτερα υψηλές συγκεντρώσεις μολύβδου στο αίμα, ενώ αποδείχθηκε ότι η μακροχρόνια έκθεση στο συγκεκριμένο μέταλλο μπορεί να προκαλέσει βλάβες στο αναπτυσσόμενο νευρικό σύστημα και τον εγκέφαλο των παιδιών. Επίσης, τα ανεβασμένα επίπεδα μολύβδου συνδέονταν και με την εμφάνιση νοητικών διαταραχών.

Παραμένει

«Ακόμα και όταν η περιοχή έχει απορρυπανθεί από το μόλυβδο, κάποια επίδραση στα παιδιά μπορεί να παραμείνει γιατί επηρεάζεται το νευρικό σύστημα και η νευροψυχολογική συμπεριφορά», αναφέρει ο δρ Άγγελος Χατζάκης, ο οποίος συμμετείχε στην επιδημιολογική μελέτη που διεξήχθη στο Λαύριο το 1989. «Οτιδήποτε επιβαρύνει την νευροψυχολογική συμπεριφορά στις μικρές ηλικίες έχει αντίκτυπο στην μετέπειτα εξέλιξη του παιδιού. Αν βέβαια αρθεί το πρόβλημα της ρύπανσης από μόλυβδο οι συνέπειες στην ανθρώπινη υγεία συνεχώς μειώνονται», λέει ο δρ Χατζάκης.

Η κ. Ευαγγελία Βελούδου, κάτοικος της συνοικίας Καβοδόκανου που βρίσκεται ακριβώς δίπλα από το γαλλικό εργοστάσιο κατεργασίας μολύβδου στο Λαύριο, θυμάται τις καταστροφικές συνέπειες: «Τέσσερα από τα επτά παιδιά μου βρέθηκε ότι είχαν βαριάς μορφής μολυβδίαση. Έπαιζαν εδώ στο χώμα και απέναντι στην παραλία. Έπιαναν κάτω και μετά έβαζαν τα χέρια τους στο στόμα. Τελικά τα πήγα στο "Παίδων" και μετά για χρόνια μπαινοβγαίναμε στην "Παμμακάριστο". Ακόμα και τώρα πιστεύω ότι αυτό το πράγμα, ο μόλυβδος, υπάρχει στο χώμα μας. Το βλέπεις από τα ζώα - μερικά από αυτά αρρωσταίνουν. Τώρα εδώ παίζουν τα εγγόνια μας».

Και στο νερό

Όπως λέει η κ. Βελούδου, μεγάλο ρόλο στα προβλήματα υγείας των κατοίκων της περιοχής έπαιξε το γεγονός ότι πριν από πολλά χρόνια οι κάτοικοι του Καβοδόκανου υδρεύονταν από τις εγκαταστάσεις του εργοστασίου. «Το νερό τότε, όταν το παίρναμε από το εργοστάσιο δίπλα μας, είχε μόλυβδο. Έτσι έχασα σχεδόν όλα μου τα δόντια».

«Να ολοκληρωθεί»

Οι περισσότεροι κάτοικοι συμφωνούν: το Λαύριο έχει μπει σε τροχιά ανάπτυξης και οι εργασίες αποκατάστασης και απορρύπανσης έχουν προχωρήσει αρκετά, πρέπει όμως κάποια στιγμή να ολοκληρωθούν.

Ιδιαίτερα επικίνδυνη για την υγεία των κατοίκων θεωρείται η απόθεση λυμάτων στις περιοχές της Πράσινης Αλεπούς και της Νόριας. Πρόκειται για μία έκταση αρκετών στρεμμάτων, η οποία αποτελείται από απόβλητα μολύβδου σε μορφή σκόνης που διασκορπίζονται με τον άνεμο. «Είμαστε έτοιμοι να υποβάλουμε αιτήσεις για τα κονδύλια από το Δ' ΚΠΣ που αφορούν στο περιβάλλον ώστε να απορρυπάνουμε εντελώς την περιοχή», αναφέρει ο κ. Δημήτρης Λουκάς, δήμαρχος του Λαυρίου.

ΤΑ ΝΕΑ , 22/01/2007 , Σελ.: N16
Κωδικός άρθρου: A18745N161
http://ta-nea.dolnet.gr/print_article.php?e=A&f=18745&m=N16&aa=1